Το φεγγάρι μυρίζει γιασεμί

Σήμερα θέλω να μιλήσω για την ομορφιά. Όχι αυτή που χαρακτηρίζεται από νεότητα, ωραία μαλλιά, ξεχωριστό πρόσωπο, καλοσχηματισμένο σώμα. Οι όμορφοι άνθρωποι δεν διαθέτουν απαραίτητα αυτά τα χαρακτηριστικά. Το έξω είναι μόνο τύχη, το μέσα είναι κυρίως θέληση και αγώνας. Όλη η ομορφιά αυτών των ανθρώπων βρίσκεται μέσα τους.  Είναι αυτοί που θα σε κάνουν να γελάσεις σε μια άσχημη μέρα. Είναι εκείνοι που ανυπομονείς να δεις και να περάσεις χρόνο μαζί τους. Εκείνοι που λένε καλημέρα σε αγνώστους, χορεύουν στο δρόμο, βοηθάνε δίχως αντάλλαγμα, γελάνε με μια κακοτυχία τους. Οι όμορφοι άνθρωποι έχουν μια λάμψη στα μάτια και μια φλόγα στην καρδιά. Έχουν ένα αληθινό χαμόγελο και μια μοναδική αισιοδοξία. Δεν εστιάζουν το βλέμμα στα γκρίζα σύννεφα αλλά βλέπουν τον ήλιο που ξεπροβάλλει πίσω από αυτά. Δεν βρίσκουν τη χαρά στο καλοκαίρι και τη θλίψη στο χειμώνα, αλλά σε κάθε ημέρα αυτού του δώρου που ονομάζεται ζωή. Οι όμορφοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν τα πολλά και τα μεγάλα. Αρκούνται στην αίσ

Όταν αναπολείς τον παλιό εαυτό σου, αλλά δεν τον θες ξανά πίσω. Όταν κοροϊδεύεις τους ερωτευμένους, αλλά ταυτόχρονα τους ζηλεύεις. Όταν δεν πιστεύεις πια στην αγάπη, μα λαχταράς τόσο πολύ να πιαστείς από αυτήν. Όταν μισείς τη δυστυχία σου, αλλά και την αγαπάς και γίνεται φίλη σου. Όταν θες να κάνεις τα πάντα για να βγεις από αυτή, αλλά νιώθεις και κουρασμένος να προσπαθήσεις. Όταν ούτε τον αγαπάς, ούτε τον μισείς πια. Όταν και τον αγαπάς, και τον μισείς ακόμα. Όταν θλίβεσαι που δε χτυπάει κανένα τηλέφωνο, αλλά κατά βάθος δε θες και να χτυπήσει. Όταν δεν κλαις από θλίψη, αλλά ούτε γελάς και από ευτυχία. Όταν θες να γράψεις για κάτι, αλλά δεν έχεις τίποτα. Όταν θες να εκφράσεις αυτά που νιώθεις. Αλλά δε νιώθεις. Ή μάλλον νιώθεις.  Ένα κενό. Επειδή έδωσες πολλά και πήρες ελάχιστα ή και τίποτα. Επειδή πίστεψες και απογοητεύτηκες. Επειδή εμπιστεύτηκες και διαψεύσθηκες. Επειδή έδωσες τα πάντα και σου πήραν τα πάντα. Επειδή αγάπησες και δεν αγαπήθ

Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει ο χειμώνας. Οι βροχερές και συννεφιασμένες μέρες ήταν συνήθως οι αγαπημένες μου. Μα αυτή η άνοιξη έχει κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό. Έχει έναν αέρα ανανέωσης και ένα άρωμα αισιοδοξίας. Έχει το χρώμα της αλλαγής και τον ήχο του γέλιου. Αυτή η Άνοιξη, όπως κάθε Άνοιξη, είναι μια νέα αρχή. Πάντα φοβίζουν οι «νέες αρχές», μα πάντα θα τις αποζητάς. Γιατί αρχή σημαίνει αλλαγή και αλλαγή σημαίνει κίνηση. Μπορεί την προηγούμενη άνοιξη να ήταν δύο βήματα πίσω μα την φετινή είναι πέντε βήματα μπροστά.  Να κινείσαι. Με οποιοδήποτε ρυθμό. Και σε κάθε κατεύθυνση. Κατά προτίμηση μπροστά. Δεν έχει σημασία αν πας ανατολικά ή δυτικά, αν κάνεις ευθείες, τεθλασμένες γραμμές ή κύκλους. Μόνο να κινείσαι μπροστά. Μη γυρνάς πίσω. Σε τρύπιες αγκαλιές, ψεύτικες υποσχέσεις, μονομερείς αγάπες, μοναχικά απογεύματα. Η άνοιξη είναι εδώ για να σου υπενθυμίζει κάθε φορά κάτι που συχνά ξεχνάς: «Η ζωή συνεχίζεται» Η άνοιξη έρχεται κάθε φορά για να σ

«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περαστείς για ηλίθιος» Και λοιπόν; Εγώ το γλεντάω αφάνταστα, ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία. «Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περαστείς για συναισθηματικός» Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από χαρά , από απελπισία. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’ αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια. «Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς» Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση αν ζήσω μόνος μου σ’ ένα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι. «Όταν δείχνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου» Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα από την ανθρωπιά σου. «Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου στον κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις» Τι να γίνει. Δεν μπορεί