Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή*
Την πρώτη φορά που την είδα, ησύχασαν όλα μες στο μυαλό μου. Όλα τα τικ· οι εικόνες που μου έρχονταν ξανά και ξανά εξαφανίστηκαν μεμιάς. Όταν έχεις Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, δεν έχεις στ' αλήθεια και πολλές ήσυχες στιγμές. Και στο κρεβάτι ακόμη, λέω μέσα μου: "-Τώρα την πόρτα την κλείδωσα; -Ναι. -Τα χέρια μου τα 'πλυνα; -Ναι. -Την πόρτα την κλείδωσα; -Ναι. -Τα χέρια τα 'πλυνα; -Ναι." Όταν την είδα όμως, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η μικρή καμπύλη που κάνουν τα χείλη της ή εκείνη τη βλεφαρίδα πάνω στο μάγουλό της τη βλεφαρίδα στο μάγουλό της τη βλεφαρίδα στο μάγουλό της... Ήξερα ότι έπρεπε να της μιλήσω. Της ζήτησα να βγούμε· έξι φορές· μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα. Είπε "ναι" με την τρίτη, αλλά καμία φορά δε μου φαινόταν εντάξει οπότε έπρεπε να συνεχίσω να ρωτάω. Στο πρώτο μας ραντεβού, γαμώτο, πέρασα περισσότερη ώρα τακτοποιώντας ανά χρώμα το φαγητό μες στο πιάτο μου παρά τρώγοντας ή μιλώντας μαζί