Κάποτε θα έρθεις

Κάποτε θα έρθεις. Δεν μπορείς να πάρεις ακόμη κάποια μορφή στο μυαλό μου. Μα θα καταλάβω ότι είσαι εσύ. Θα ξεχωρίζεις μέσα στην τόση αδιαφορία, μονοτονία και κοινοτυπία που υπάρχει. Θα με κοιτάξεις κι εγώ θα σκύψω το βλέμμα αμήχανα και θα κοκκινίσω από ντροπή. Θα ντραπώ για την ευτυχία μου για ακόμη μια φορά. Βλέπεις, έχω συνηθίσει πια τη θλίψη μου και δε μπορώ, δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ το αντίθετο. Η ευτυχία μοιάζει με νερό που ξεγλιστράει από τα χέρια μου κι εγώ προσπαθώ μάταια να την κρατήσω. 

Θα μου μιλήσεις κι εγώ θα αρχίσω να τραυλίζω και να μη μπορώ να αρθρώσω λέξη. Δεν ξέρω τι πρέπει να πω, πώς πρέπει να φερθώ. Δεν είμαι καλή σε αυτά. Ποτέ δεν ήμουν. Θα προσπαθήσω να μη φανώ ανόητη. Θα φανώ πιο ανόητη από ποτέ. Θα χαμογελάσεις. Θα μου ζητήσεις να βγούμε κι εγώ θα δεχτώ αμέσως. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Μ’ όλους τους άλλους δίστασα. Μ’ εσένα δε θα υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, Δε θα το σκεφτώ καθόλου.

Θα με αγκαλιάσεις και θα με φιλήσεις. Θα χάσω την αίσθηση του χρόνου. Για λίγα δευτερόλεπτα –ίσως και λεπτά- θα καταλάβω επιτέλους πώς είναι να παίρνεις για μια φορά αυτό που θέλεις. Και τότε όλα τα σπασμένα κομμάτια θα ενώσουν και τα περασμένα θα φαντάζουν κακό όνειρο που κράτησε λίγο παραπάνω. Δε θα θυμάμαι πώς ήταν η ζωή πριν από εσένα. Δε θα φοβάμαι να δεθώ. Θα θέλω να σου πω τόσα, μα οι λέξεις δε θα μπαίνουν σε μια σειρά μέσα στο μυαλό μου. Θα σου μιλώ με τη σιωπή, κι εσύ θα την καταλαβαίνεις. Και θα γελάμε. Θα γελάμε πολύ και θα κάνουμε σαν μικρά παιδιά.

-Μου αρέσει το γέλιο σου.
-Μου αρέσει που με κάνεις να γελώ.

Τα καλοκαίρια θα μου μαθαίνεις τους αστερισμούς και θα πηγαίνουμε βόλτες στο λόφο Φιλοπάππου. Τους χειμώνες θα πίνουμε ζεστή σοκολάτα και θα βλέπουμε ταινίες αγκαλιά. Θα θυμώνεις όταν θα με βλέπεις μελαγχολική.

Θα μου μάθεις πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και πως η ευτυχία μπορεί να κρατήσει λίγο παραπάνω. Θα πηγαίνουμε στη θάλασσα και θα ξαπλώνουμε στην άμμο.

-Τα μάτια σου φαίνονται όμορφα όταν πέφτει ο ήλιος πάνω σου.
-Τα μάτια μου φαίνονται όμορφα όταν βρίσκεσαι εσύ δίπλα μου.

Θα κοιτάζουμε τον ουρανό και θα σχεδιάζουμε τα ταξίδια του σήμερα και του αύριο (το αύριο δε θα μοιάζει πια τόσο αμφίβολο και τρομακτικό). Θα σου ξαναπώ όλα εκείνα τα λόγια που είχα ορκιστεί πως δε θα πω ποτέ ξανά σε κανένα. Θα μου αφιερώνεις τα αγαπημένα σου τραγούδια κι εγώ τα δικά μου. Όλα τα τραγούδια και τα ποιήματα που μιλούν για την αγάπη θα αποκτήσουν ξαφνικά νόημα. Θα κάνουμε ατέλειωτες συζητήσεις με τα μάτια και θα με αγαπάς. Ίσως εγώ να σε αγαπώ λίγο πιο πολύ. 

Το ξέρω πως κάποτε θα έρθεις. Θα δώσεις κίνηση στη στασιμότητα και ουσία στο τίποτα. Χρώμα στη ρουτίνα και μουσική στο κενό. Ελπίδα στην απαισιοδοξία μου και οξυγόνο στη ζωή μου. Θα έρθεις στο πιο σωστό μέρος την πιο σωστή στιγμή. Και ίσως, ίσως εσύ αυτή τη φορά θελήσεις να μείνεις.