It's the most wonderful (?) time of the year

«Μα πότε έφτασαν πάλι τα Χριστούγεννα; Πότε έφτασε το τέλος του χρόνου; Πώς πέρασε έτσι ο καιρός;» , αναρωτιέσαι κάθε φορά τέτοια εποχή. Σκέφτεσαι όλους τους στόχους που έθεσες πέρυσι, όλα τα όνειρα που σκόπευες να πραγματοποιήσεις, όλα τα νέα ξεκινήματα που ήθελες να κάνεις…και όμως έπεσαν στο κενό.

Είναι ο καιρός που θες να αφήσεις πίσω επιτέλους ό,τι σε πλήγωσε, όλα τα λάθη και τις αδυναμίες σου. Μα –ας μην ξεγελάμε τον ίδιο μας τον εαυτό- πόσο πίσω τα αφήνεις όλα αυτά; Έχει μεγάλη διαφορά η 31^η Δεκεμβρίου από τη 1^η Ιανουαρίου στην καρδιά σου, στην ψυχή σου, στη ζωή σου; Κάνεις τίποτα για να αλλάξεις και να βελτιώσεις όσα θες ή περιμένεις καρτερικά το νέο έτος να το κάνει αντί για σένα;

Είναι ο καιρός που όλα γύρω μας φωτίζουν και γίνονται πιο λαμπερά. Όχι από αληθινή αγάπη και πραγματικά χαμόγελα, αλλά από εκατομμύρια λαμπιόνια. Στολίζουμε με φώτα τα σπίτια, τους δρόμους μας για να καλύψουμε το σκοτάδι που κρύβουμε μέσα μας. Φοράμε όμορφα, καινούργια, καθαρά ρούχα για να κρύψουμε την ασχήμια και την φθορά της ψυχής μας. Ψάχνουμε απελπισμένα για το καλύτερο και καταλληλότερο δώρο για τους αγαπημένους μας, ξεχνώντας πως οι ζεστές αγκαλιές είναι περισσότερο πολύτιμες και ανεκτίμητες. Αγοράζουμε πράγματα προσπαθώντας να καλύψουμε τα κενά μας και να βρούμε τι μας λείπει. Δεν μας λείπουν πράγματα (τουλάχιστον σε πολλούς από εμάς που σταθήκαμε τυχεροί, σε σχέση με άλλους)…μας λείπουν άνθρωποι, μας λείπει αγάπη, μας λείπει ενδιαφέρον, μας λείπει ανθρωπιά, και αυτά δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε.

Είναι ο καιρός που γυρνάς παντού γύρω σου και βλέπεις γελαστούς ανθρώπους. Γιατί είναι γελαστοί; Επειδή θα διασκεδάσουν σε ένα κέντρο, επειδή θα βγουν βόλτα στα μαγαζιά, επειδή αγόρασαν κάτι που τόσο επιθυμούσαν; Μα πόσο χαρούμενοι είναι στην πραγματικότητα; Και γιατί αυτές οι μέρες σου επιβάλλουν να είσαι χαρούμενος, εάν δεν είσαι;

Όπως και να έχει, οι μέρες αυτές αποπνέουν μια ελπίδα. Και η ελπίδα είναι το μόνο που δεν μπορεί να μας πάρει κανείς.

Μην κάνετε ακριβά δώρα.

Πείτε μια «συγγνώμη» σε αυτόν που στεναχωρήσατε, ένα «σε συγχωρώ» σε αυτόν που σας στεναχώρησε, ένα «σ’ ευχαριστώ» σε αυτόν που σας βοήθησε, ένα «σ’ αγαπώ» σε αυτόν που στάθηκε δίπλα σας.

Βγάλτε κάθε ίχνος φθόνου, ζήλειας, μίσους και κακίας από μέσα σας. Η ζωή είναι πολύ μικρή και γίνεται ακόμα πιο μικρή αν ζείτε κυριευμένοι από τέτοια συναισθήματα.

Πάρτε ένα ρίσκο και τολμήστε κάτι που θα σας βγάλει από τη βολεμένη θέση σας, αλλά ίσως σας αλλάξει λίγο –ή και πολύ- τη ζωή.

Δώστε λίγο ψωμί και ένα ζεστό ρούχο στο παιδί που κάθεται θλιμμένο στην άκρη του δρόμου. Όχι, όμως, μόνο τώρα τις γιορτινές μέρες, αλλά κάθε φορά που συναντάτε έναν άνθρωπο σε αυτή τη θέση.

Αφήστε πια το παρελθόν εκεί που ανήκει, στο παρελθόν και όχι στο μυαλό σας.

Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όλα αυτά, για να χαρίσουμε με αυτόν τον τρόπο στον εαυτό μας ένα από τα καλύτερα δώρα , ή μάλλον το καλύτερο.Να γίνουμε καλύτεροι και λίγο πιο χαρούμενοι άνθρωποι.

Καλές γιορτές σε όλους!