Μα πώς να σε κατηγορήσω;..

Ανθρώπινες σχέσεις. Τόσο παράξενες και πολύπλοκες, όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές σκέψεις, βιώματα, χαρακτήρα, αντιδράσεις, συναισθήματα...ακόμα και μια ασήμαντη φαινομενικά εικόνα που είδαμε, μια σκηνή που βιώσαμε, μια λέξη, ένας ήχος που ακούσαμε μπορούν να μας επηρεάσουν τόσο πολύ όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε και να αντιληφθούμε.

Οι άνθρωποι, λοιπόν, έρχονται κοντά, ενώνονται..γιατί τι νόημα θα είχε να περνούσες μόνος σου το ταξίδι της ζωής; Οικογενειακές, επαγγελματικές, φιλικές, ερωτικές σχέσεις. Από τα πάντα κερδίζουμε κάτι. Βοήθεια, αγάπη, υποστήριξη, ενδιαφέρον, τρυφερότητα, στοργή, συμπαράσταση, εμπειρίες, βιώματα, μαθήματα. Ο κάθε άνθρωπος που υπάρχει ή πέρασε από τη ζωή μας μας έδωσε ένα μάθημα, μας βοήθησε, μας έκανε πιο σοφούς.

Γιατί, όμως, όταν τελειώνει μια οποιουδήποτε είδους σχέση κατηγορούμε τους άλλους ή τον εαυτό μας; Αν είχα κάνει/πει αυτό...αν (δεν) είχα φερθεί έτσι, αν (δεν) μου φερόταν έτσι..αν..αν...αν..Η απάντηση, λοιπόν, είναι γιατί συνήθως ζούμε με ψευδαισθήσεις. Πιστεύουμε πως θα έχουμε για πάντα στη ζωή μας τους φίλους μας, τον/την αγαπημένο/η μας, την οικογένειά μας, τη δουλειά μας κλπ κλπ. Τίποτα δεν μπορεί να διατηρηθεί για πάντα. Ναι, το ξέρω ότι κάτι τέτοιο είναι σκληρό, κι εγώ πόνεσα και παραξενεύτηκα όταν μου το είπαν. Αλλά είναι μια αλήθεια με πολύ ρεαλισμό.

 Πώς να κατηγορήσω, λοιπόν, ένα φίλο μου που δεν ένιωθε πλέον ότι ευχαριστιόταν την παρέα μας, τον αγαπημένο μου, που δεν ένιωθε ερωτική επιθυμία και ευχαρίστηση μέσα στη σχέση μας; Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους ανθρώπους για τα συναισθήματά τους, για τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Πολλές φορές επηρεαζόμαστε από αυτά που βλέπουμε στις ταινίες ή τα παραμύθια. Το καλό κορίτσι που δεν του δίνουν σημασία τα φτιάχνει με το καλό αγόρι και ζήσανε αυτοί καλά. Μπορεί και να συμβαίνει, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες,  όμως η ζωή και η πραγματικότητα αποδεικνύουν πως οι άνθρωποι καλώς ή κακώς αλλάζουν και οι αλλαγές στις ανάγκες και τα συναισθήματά τους οφείλονται σε πάρα πολλούς παράγοντες.

Είμαστε περίεργα όντα εμείς οι άνθρωποι. Ποια είναι επομένως η λύση σε όλα αυτά; Είναι να προχωράμε μπροστά, όπως κάνει και η ζωή που τόσο γρήγορα περνάει..Φυσικά και είναι δύσκολο να ξεχάσεις, με τον καιρό θα ξεχαστείς, όμως. Γιατί απλά, έτσι είναι η ζωή. Τίποτα δε μένει ίδιο, τα πάντα είναι στιγμές, γι' αυτό πρέπει να τις ζούμε (!).