Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο
Με κάθε αντίο μαθαίνεις.
Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια. Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια. Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού. Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις. Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό. Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ, αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια. Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις, Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη, Και ότι, αλήθεια, αξίζεις, Και μαθαίνεις, μαθαίνεις. Με κάθε αντίο μαθαίνεις...
Περισσεύματα
Έψαξα παντού την αγάπη. Τη ζητιάνεψα σαν κουρασμένος επαίτης με το χέρι απλωμένο και το κεφάλι σκυφτό. Έκανα χιλιόμετρα γι’ αυτήν. Δεν έκανε ούτε βήμα για εμένα. Θυσίασα πολλά στο βωμό της. Τα έπαιξα όλα στα χαρτιά για εκείνη. Την χάρισα απλόχερα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι η αγάπη είναι δούναι και λαβείν. Την αναζήτησα απελπισμένα στα μάτια και στο άγγιγμα τυχαίων. Χτύπησα γεμάτη λαχτάρα ερμητικά κλειστές πόρτες. Με έκοψα και με έραψα σε πολλά μέτρα ελπίζοντας ότι θα χωρέσω. Κρίθηκα ανεπαρκής ή περίσσεψα. Παρακάλεσα σε πολλές φυγές. Μόνο για λίγη αγάπη. Μα ποιος μου την χρωστάει και την απαιτώ με τέτοιο θράσος ; Μόνο εγώ την χρωστάω στον εαυτό μου. Ας δώσω όση αγάπη μου έχει απομείνει… σε μένα.

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου